خبرنگاران ماندگارترین خاطره ام تماشای کُشتی تختی است - وبلاگ عینک آفتابی مردانه

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، تهران - خبرنگاران - نخستین دختر المپیکی ایران گفت: با وجود داشتن 13 سال سن، در رشته ژیمناستیک و در بازی های المپیک 1964 توکیو حضور یافتم و ماندگارترین خاطره ام از آن بازی ها تماشای کُشتی جهان پهلوان غلامرضا تختی بود.

جمیله سروری روز جمعه در گفت وگو با خبرنگار وبلاگ عینک آفتابی مردانه با اشاره به آغاز فعالیت خود در رشته ژیمناستیک گفت: من از دوران کودکی توسط پدرم با این رشته آشنا شدم. البته نمی دانم پدرم مهارت های ژیمناستیک را از کجا آموخته بود، اما دوست داشت یک ورزشکار حرفه ای در این رشته باشم لذا تا 6 سالگی در خانه تمریناتم را انجام دادم و وقتی که آموزش ابتدایی را یاد گرفتم، پدرم من را به یک باشگاه که در محدوده پارک شهر بود معرفی کرد. در این باشگاه گروه سنی تعیین نبود بلکه از دختران پنج تا 18 ساله حضور داشتند. یک سری مسابقات کشوری برگزار شد که من در بیشتر آن رقابت ها توانستم عنوان نخست را کسب کنم.

او ادامه داد: تا سن 11 سالگی زیر نظر مربیان مرد بودم زیرا مربی زن این رشته در ایران وجود نداشت. یک زوج از کشور چکسلواکی سابق به ایران آمدند و مسوولیت آموزش ژیمناستیک زنان و مردان را بر عهده گرفتند. 2 سال زیر نظر این خانم کار کردم و او به استعدادهای من پی برد. 13 سال بیشتر نداشتم که از طریق کمیته بین المللی المپیک برای ایران وایلد کارت فرستاده شد و چند نفر مدعی اعزام به بازی های المپیک 1964 توکیو بودند اما در نهایت من انتخاب شدم. هرچند که در آن زمان سنم کم بود اما در نهایت تصمیم سازمان تربیت بدنی بر آن شد که به توکیو بروم.

این پیشکسوت رشته ژیمناستیک ادامه داد: در کاروان ایران به المپیک توکیو پنج دختر و چندین مرد بودند که سرشناس ترین آنان دنیا پهلوان تختی بود. من ژیمناستیک کار بودم و دختران دیگر نیز در رشته دوومیدانی فعالیت داشتند. به توکیو که رسیدم یکی از کم سن ترین نفرات حاضر در تورنمنت بودم. این عامل موجب شد تا ترس از رقابت بر من مستولی شود. روز نخست از سالن فرار کردم و به دهکده رفتم. همچنین ترس از مسابقه و رقابت با بزرگان ژیمناستیک دنیا موجب شد تا در بیمارستان بستری شوم.

سروری در ادامه شرح داد: با فشار مسوولان کاروان مجبور به مسابقه شدم اما نتوانستم عنوان چشم گیری کسب کنم اما آنچه باعث توجه وبلاگ عینک آفتابی مردانه و مسوولان برگزاری المپیک 1964 شد سن و سال من بود. خیلی از سرپرست کاروان ها برای من هدیه می فرستادند و مربی چکسلواکی نیز در نامه ای به مربی ژاپنی سفارش کرده بود تا هوای من را داشته باشد. در آن دوره از مسابقات 13 سال بیشتر نداشتم. پس از بازگشت از توکیو تا 17 سالگی در مسابقات کشوری عناوین متعددی کسب کردم و در نهایت با مهاجرت کوتاه مدت پدرم از ایران به پاکستان، از ورزش دور شدم. در بازگشت به کشور نیز در امور داوری، مربیگری و آموزش به فعالیت پرداختم.

نخستین زن المپیکی ایران در بیان خاطرات خود از توکیو گفت: روز فینال کشتی دنیا پهلوان تختی در سالن حضور داشتم. هرچند که تختی آن مسابقه را واگذار کرد و به مدال نقره رسید، اما اعضای کاروان به او خسته نباشید گفتند. من محو هیبت پهلوانی تختی شده بودم؛ او یک قهرمان به تمام معنا بود از آنجا که سنم کم بود به خودم اجازه ندادم که با او حتی حرف بزنم.

نایب رییس پیشین زنان فدراسیون ژیمناستیک یادآور شد: نزدیک 50 سال در این رشته فعالیت داشتم که بهترین خاطرات زندگی ام را رقم زده است؛ خاطراتی که هنوز همراه من است. همچنین دوستانی که در این دوران پیدا کردم بهترین سرمایه زندگی ام به شمار می فرایند.