ویتامینی که استخوان ها را شکننده می نماید
به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، تهران (پانا) - کمبود ویتامین دی یکی از اختلالات شایع در دنیا است که می تواند سبب بروز بیماری های مختلفی گردد.

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، یکی از اختلالات شایع در دنیا کمبود ویتامین دی است. این کمبود می تواند سبب بروز بیماری هایی از جمله راشیتیسم، اختلال اسکلتی که مشخصه آن استخوان های شنماینده است و توقف یا تاخیر در رشد، گردد. بعلاوه تامین اندازه مورد احتیاج ویتامین دی خطر ابتلا به بیماری هایی همانند بیماری های قلبی عروقی و سرطان را کاهش می دهد. ویتامین دی سیستم ایمنی بدن را هم تقویت نموده و به این ترتیب در برابر عفونت ها و بیماری ها از بدن محافظت می نماید.
ویتامین دی به اسم یک هورمون تبدیل گر عمل می نماید که نه تنها سطح کلسیم خون را تنظیم نموده بلکه به جذب آن هم یاری می نماید. از این رو سبب تقویت استخوان ها خواهد شد. بعلاوه این ویتامین معجزه گر از ترشح هورمون پاراتیروئید جلوگیری می نماید.
منبع اصلی ویتامین دی بدن، نور آفتاب است. حتی پس از یک قرارگیری کوتاه در معرض نورخورشید، پوست آغاز به فراوری این ویتامین می نماید. بعضی مواد غذایی و مکمل ها هم حاوی ویتامین دی هستند.
علل پنهان کمبود ویتامین دی
کمبود نور آفتاب
دریافت ناکافی نور آفتاب علت اصلی کمبود ویتامین دی است. ما برای داشتن پوست سالم و سوخت و ساز مناسب به نور آفتاب احتیاج داریم. برخلاف باورهای غلط، استفاده درست از ضدآفتاب ها مانع ساخت ویتامین دی در پوست می گردد بلکه از سرطان پوست هم جلوگیری می نماید.
بالا رفتن سن
با افزایش سن، بدن قدری از توانایی طبیعی خود در ساخت ویتامین دی (و دیگر ریزمغذی ها) را از دست می دهد. بعضی افراد مسن تر، به دلایل مختلف، زمان بیشتری را در منزل سپری می نمایند. در نتیجه نور کافی برای تامین ویتامین دی بدن را دریافت نمی نمایند. به همین علت کهنسالان معمولاً به مکمل ها احتیاج دارند.
پوست تیره تر
ماده شیمیایی ملانین که در لایه بالایی پوست متمرکز شده است، در صورت وجود مقادیر زیاد، در ساخت ویتامین دی تداخل ایجاد می نماید. ملانین مسئول رنگدانه های پوست هم هست. از این رو کمبود ویتامین دی در میان لاتین ها و آفریقایی- آمریکایی ها بیشتر است.
اختلال کلیه
از هر ده نفر فرد مبتلا به بیماری های کلیوی تنها یک نفر از آن مطلع است. اختلالات کلیه می توانند مسائل زیادی ایجاد نمایند که یکی از آن ها کمبود ویتامین دی است. با پیشرفت بیماری، کبد پروتئنی به نام فاکتور رشد فیبروبلاست فراوری می نماید که از سوخت و ساز ویتامین دی جلوگیری می نماید.
بیماری سلیاک
مشخصه بیماری سلیاک، واکنش ایمنی به گلوتن است. گلوتن نوعی پروتئین است که در جو، چاودار و گندم یافت می گردد. مسائل گوارشی ناشی از سلیاک جذب کافی مواد مغذی از جمله ویتامین دی را سخت می سازد. تخمین زده می گردد 70 درصد مبتلایان به این بیماری از کمبود ویتامین دی رنج می برند.
فیبروز سیستیک
فیبروز سیستیک یک بیماری ژنتیک پیشرونده است که منجر به عفونت های ریه و مسائل تنفسی می گردد. بعلاوه می تواند باعث مسائل روده هم گردد. هروقت روده تحت تاثیر قرار گیرد، جذب چربی ممکن است دچار مشکل گردد و در نتیجه جذب ریزمغذی های محلول در چربی مانند ویتامین دی هم مختل می گردد.
بیماری کرون
کرون یک بیماری التهابی روده عظیم است و می تواند در عملکرد ویتامین دی اختلال ایجاد کند. بیماری کولیتیس اولسراتیو هم یک بیماری التهابی دیگر روده است که به کولون آسیب می زند و ممکن است باعث کمبود ویتامین دی گردد.
چاقی
چربی در ساخت یا جذب ویتامین دی به وسیله بدن اختلالی ایجاد نمی نماید. اما چربی اضافه در سلول ها ویتامین دی زیادی را جذب می نماید. از این رو اندازه ویتامین دی در دسترس برای گردش در سایر نواحی بدن کاهش می یابد. منظور از چاقی، شاخص توده بدنی (بی ام آی) بیشتر از 30 است.
جراحی بای پس معده
جراحی بای پس معده متاسفانه یکی از درمان های محبوب برای چاقی است که می تواند عملکرد ویتامین دی را پیچیده سازد. طی این جراحی بخش عظیمی از روده برداشته می گردد که می تواند اندازه ویتامین دی جذب شده به وسیله بدن را تحت تاثیر قرار دهد.
بیماری ویپل
بیماری ویپل یک عفونت روده ای است که نامش برگرفته از باکتری ایجاد نماینده آن، تروفریما ویپلی است و می تواند از جمله دلایل کمبود ویتامین دی باشد. این بیماری بر توانایی بدن در تجزیه عناصر غذایی مانند کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها تاثیر منفی می گذارد. در واقع منافذ روده ای جذب نماینده ریزمغذی ها را مسدود می نماید.
تشخیص کمبود ویتامین دی معمولا به وسیله آزمایش خون انجام می گردد. بازه نرمال آن ng/mL 30 است و کمتر از ng/mL 20 کمبود ویتامین دی در نظر گرفته می گردد. درمان آن شامل مصرف ویتامین دی بیشتر به وسیله غذا یا مکمل ها است.
افرادی که چند بار در هفته، روزانه 10-30 دقیقه در فضای باز و در معرض آفتاب قرار می گیرند احتیاجی به نگرانی در این باره ندارند. مگر آن که در نواحی از کره زمین زندگی نمایند که آفتاب به مدت طولانی ناپدید می گردد.
منبع: خبرگزاری پانا