سرنوشت مبهم یکی از گونه های بشری؛ چه بر سر نئاندرتال ها آمد؟
به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، گفته می گردد که نئاندرتال ها از 100 تا 300 هزار سال قبل آغاز به تکامل کردند اما فسیل هایی که از آن ها پیدا شده مربوط به 20 تا 30 هزارسال پیش است. آن ها از نظر ظاهری بسیار به انسان امروزی شبیه بودند اما تفاوت هایی هم داشتند: پشت آن ها خمیده و کوتاه تر، سنگین وزن و دارای ابرو و بینی پهن تری بودند. اکتشافات باستان شناسی نشان می دهند که این گونه، ابزارساز بوده و دارای رفتارهای هوشمند بوده اند. بعلاوه آداب و آیین های خود را داشتند که نمونه آن یافتن شواهدی برای انجام مراسم دفن مردگان است. نئاندرتال ها از آتش نیز استفاده می کردند. شواهد باستان شناسی نشان می دهند که برای مدتی انسان ها و نئاندرتال ها با یکدیگر همزیستی داشته اند اما از مسالمت آمیزبودن این همزیستی چندان مطمئن نیستند.
کشف اولین نئاندرتال
در سال 1856 گروهی از کارگران بقایای اسکلتی را در دره ناندر در نزدیکی دوسلدورف آلمان کشف کردند. در یک غار آهکی، 16 قطعه استخوان از جمله یک جمجمه کشف شد. کارگران در ابتدا تصور می کردند که این اسکلت متعلق به نوعی خرس باشد و این اسکلت ها را به عنوان یک اکتشاف فسیلی به یک معلم محلی به نام یوهان کارل فولوت دادند. به وسیله این معلم این استخوان ها به دست دانشمندان رسیدند و تحقیقات روی آن ها نشان داد که این استخوان ها متعلق به یکی از خویشاوندانِ باستانی ما است. در سال 1859 کتاب منشأ انواع از چارلز داروین منتشر شد و یاری بسیار زیادی به فهم مسئله تکامل و دگرگونی انواع کرد چاپ این کتاب به فهم بیشتر دربارۀ تئاندرتال ها و رابطه تکاملی آن ها با بشر امروزی بسیار یاری کرد. از آن موقع تا کنون حدود 400 قطعه استخوان متعلق به این گونه در دره ناندر کشف شده است.
نئاندرتال ها چه شکلی بودند؟
نئاندرتال ها در عصر یخبندان زندگی و بیشتر در غارهای سنگ آهکی و یخی منطقه ها اوراسیا زندگی می کردند. بیشتر فسیل هایی که از آن ها پیدا شده در غارها است به همین دلیل به آن ها انسان های غارنشین هم می گویند. نئاندرتال ها هم مانند انسان امروزی ریشه در آفریقا دارند اما مدت ها قبل از آنکه انسان ها از آفریقا به اوراسیا مهاجرت نمایند، نئاندرتال ها در سرتاسر اوراسیا زندگی می کردند و از شمال و غرب انگلیس گرفته تا خاورمیانه و ازبکستان وجود داشتند. تحقیقات نشان می دهد که نئاندرتال ها حدود 70000 نفر جمعیت داشته اند هرچند بعضی از تخمین ها آن ها را کمتر از 3500 نفر دانسته اند.
قد کوتاه و بدن توپر آن ها نوعی سازگاری با هوای سرد بود، این شکل بدن باعث می شد که گرمای بدن بهتر حفظ شود. بینی پهن نیز به گرم و مرطوب شدن هوای سرد یاری می نماید (هرچند این ادعا هنوز اثبات نشده اند و مورد بحث هستند) سینه ستبر و مخروطی شکل، لگن برآمده و انگشتان درشت آن ها دیگر تمایزاتی است که با انسان دارند. تحقیقات نشان می دهد که مغز نئاندرتال ها با سرعتی کمتر از مغز انسان رشد نموده است.
سبک زندگی و آداب و رسوم
یافته های باستان شناسی و حفاری ها نشان می دهند که این گونه در خانواده هسته ای زندگی می کردند. یافته های مربوط به اسکلت های سالخوردگانِ این گونه نشان می دهد که آن ها از بیماران خود مراقبت می کردند. میانه عمر آن ها 30 سال بوده و این ادعا نیز پذیرفته شده است که آن ها مردگان خود را دفن می کردند اما در این مورد که آیا همزاه با مردگانشان شی دفن می کردند یا نه هنوز مورد بحث است. به درستی نمی دانیم که آیا آن ها زبان داشته اند یا نه اما بزرگی مغز آن ها نشان می دهد که به احتمال بالا از زبان برخوردار بودند. شواهد نشان می دهد که از استخوان و سنگ، ابزار می ساختند و با گذشت زمان این ابزارها پیچیده تر هم شده اند. شواهد نشان می دهد که آن ها از نوعی چسب برای چسباندن تیغه به یک چوب استفاده می کردند تا نیزه بسازند و حتی از آتش هم استفاده می کردند. حتی بحث هایی در این باره مطرح شده است که آن ها توانسته اند قایق بسازند و در مدیترانه هم قایقرانی نموده اند. اخیراً نیز معین شده است که نئاندرتال ها سبزیجات پخته را به طور منظم در رژیم غذایی خود داشته اند.
در این زمینه بخوانید:
9 شگفتی در دریاهای آرام ولی مرموز
همزیستی مشترک نئاندرتال و انسان
در سال های اخیر این سؤال مطرح بوده که آیا نئاندرتال ها از یک گونه بشری بوده یا دو گونه مجزا و متفاوت از هم هستند؟ پاسخ ها بسیار مبهم اند اما پاسخ رایج این است که انسان ها و نئاندرتال ها دو گونه مجزا هستند. تحقیقات روی دی ان ای استخوان های این موجودات نشان می دهد که 7/99 درصد از ساختار دی ان ای انسان و نئاندرتال یکی است (باید دانست که انسان و شامپانزده 8/99 درصد شباهت در دی ان ای دارند). بعلاوه 5/2 درصد از ژنوم انسان غیر آفریقایی از دی ان ای نئاندرتال تشکیل شده است اما انسان آفریقایی هیچ ژنومی از دی ان ای نئاندرتال را ندارد. این اطلاعات از فرضیه درهم تنیدگی دفاع می نمایند به این معنی که نئاندرتال ها و دیگر گونه های بشری، وقتی که از آفریقا خارج شده اند به اوراسیا آمده اند. به عبارت دیگر حدود 37000 سال قبل انسان ها و نئاندرتال ها با هم همزیستی داشته اند. شباهت ساختاریِ دی ان ای و ژنوم انسان امروزی با نئاندرتال ها نشان می دهد که نئاندرتال ها یکی از منابع مهم تغییر صفات انسان امروزی محسوب می شوند. به عبارت دقیق تر ویژگی های ژنتیکی نئاندرتال ها هنوز ممکن است در انسان مدرن بروز پیدا نمایند، از رنگ مو گرفته تا عادات خواب. تحقیقات نشان می دهند که ساختار ژنتیکی انسان امروزی بین 130 تا 145 هزار سال پیش وارد خزانه ژنتیکی نئاندرتال ها شد و به وسیله جهش های ژنتیکی انسان امروزی به وجود آمد. اگر اینگونه باشد انسان های مدرن بسیار بیشتر از تصور به نئاندرتال شبیه هستیم. اما اگر اینطور است چرا شباهت ما به نئاندرتال ها کمتر از چیزی است که می شود تصور کرد؟ یکی از این دلیل ها را باید در ساختار کروموزم Y که مردانه است جست وجو کرد. ساختار کروموزومی انسان امروزی و نئادرتال به شکلی است که اگر پیوندی بین کروموزم مردانه نئاندرتال و کروموزوم زنانه انسان امروزی رخ دهد جنین شکل می گیرد اما سقط می شود. البته استخوان هایی در اسپانیا مربوط به 50000 سال قبل را کشف نموده اند که متعلق به نئاندرتال ها است و در عین حال شواهد نشان می دهد که 42000 سال قبل، انسان ها در این منطقه ساکن شده اند به این ترتیب به نظر می رسد یک دوره همزیستی بین این دوگونه وجود داشته است. با این وجود حتی اگر انسان ها و نئاندرتال ها به هم آمیخته نشده باشند احتمالاً ساختارِ مشابه ژنتیکی این دوگونه به یک جد مشترک آفریقایی باز می شود.
سرانجام نئاندرتال ها
هیچ کس دقیقاً نمی داند که چرا نئادرتال ها منقرض شدند و انسان های امروزی زنده مانده اند. بعضی دلیلی این اتفاق را تغییرات اقلیمی می دانند، بعضی دیگر از تأثیر رژیم های غذایی در انقراض آن ها سخن می گویند و بحث هایی هم در این مورد وجود دارد که انسان ها نئاندرتال ها را کشته باشند. گروهی دیگر بر این نظریه تأکید دارند که نئاندرتال ها در طول زمان با انسان ها ترکیب شده اند.
منبع: LIVESCIENCE
منبع: ایرنا زندگی