جلوگیری از جذب چربی غذا با سیلیس - وبلاگ عینک آفتابی مردانه

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، یک مطالعه جدید از محققان دانشگاه استکهلم به آینده ای اشاره دارد که افزودن یک مکمل کوچک می تواند بدن را از فرآوری و جذب چربی در هر وعده غذایی تعیین متوقف کند.

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه و به نقل از نیو اطلس، علاوه بر جستجوی راه هایی برای افزایش متابولیسم چربی و افزایش درک از ژنتیک افزایش وزن، یکی از راه های اصلی تحقیق درباره چاقی شامل کوشش برای تشویق مردم به مصرف کمتر چربی است. اما بهتر است که این مشکل را از زاویه دیگری رفع کنیم. مثلا چه می گردد اگر راهی برای خوردن هر آنچه که می خواهیم وجود داشته باشد اما معده مان چربی ها و قندها را جذب نکند؟

گروهی از محققان سوئدی با استفاده از ذرات سیلیس(silica) راهی برای انجام این کار پیدا نموده اند.

محققان می گویند با استفاده از ذرات سیلیس کاملاً مهندسی شده می توان جذب انرژی غذاهای پرچرب را کاهش داد و در حال آزمایش این روش در آزمایشات انسانی هستند.

توره بنگسون سرپرست این مطالعه از دانشگاه استکهلم می گوید: ما یک رویکرد نوآورانه جایگزین را درپیش گرفته ایم.

ذرات متخلخل سیلیس موسوم به MSP نوعی ذرات سیلیس مصنوعی قابل هضم هستند که با سطح بزرگ و طیف وسیعی از اندازه های منافذ قابل فراوری هستند.

تحقیقات قبلی نشان داده است که MSPها می توانند هنگام اضافه شدن به رژیم غذایی استاندارد حیوانات، باعث کاهش وزن در موش های چاق شوند.

این مطالعه جدید برای تعیین چندین نوع MSP با ابعاد و اندازه های مختلف طراحی شده است تا بهترین ساختار را برای مقابله با چاقی و جذب مواد غذایی تعیین کند.

موش های دارای رژیم غذایی پرچرب و با کالری زیاد طی یک آزمایش هفت هفته ای با انواع مختلف MSPها تغذیه شدند و چهار درصد از کل حجم غذایی که به حیوانات تغذیه می شد، حاوی MSP بود.

جالب توجه است که پیروز ترین MSP قادر به کاهش 33 درصدی راندمان یا بازدهی مواد غذایی بود. بازدهی مواد غذایی به عنوان درصدی از مواد غذایی که به عنوان چربی ذخیره می گردد، تعریف شده است.

محققان همچنین خاطرنشان کردند که پیروز ترین MSP منجر به کاهش وزن کلی و پایین آمدن انسولین در گردش در بدن موش ها شد.

در این مرحله دقیقاً تعیین نیست که MSPها چگونه توانایی بدن در سوخت و ساز مواد غذایی را مختل می نمایند. نظر فعلی محققان این است که MSPها ممکن است از فعالیت بعضی آنزیم های گوارشی مانند لیپازها -آنزیمی که چربی های غذایی را در دستگاه گوارش هضم نموده و منتقل می نماید- جلوگیری نمایند. این مطالعه خاطرنشان می نماید که MSPها کاملاً فعالیت لیپازها را مسدود نمی نمایند و این بدان معناست که پای سایر سازوکارها باید در میان باشد.

علائم اولیه ایمنی نشان می دهد که با افزودن این MSPها به رژیم های غذایی حیوانی هیچ اثر منفی و عوارضی بر سلامتی آنها وارد نمی گردد. سطح اشتها نیز بدون تغییر است و تمام نشانگرهای التهابی، طبیعی باقی مانده و مطالعات طولانی مدت دیگر که سمی بودن ذرات سیلیس را آنالیز نموده اند، هیچ عوارض جانبی از این نوع ذرات را نشان نداده اند.

محققان خاطرنشان کردند که ذرات مورد استفاده در این مطالعه در اندازه میکرون بودند و به اندازه نانوذرات، کوچک نیستند. بنابراین نگرانی های رو به رشد مربوط به اثرات احتمالی نانوذرات بر سلامتی در اینجا اعمال نمی گردد. در واقع محققان می گویند که MSPهای مورد استفاده در این مطالعه از نظر شیمیایی مشابه مواد افزودنی غذایی سیلیکون دی اکسید معروف به E551 هستند که به مجموعه زیادی از غذاهای مختلف اضافه می شوند.

بنگسون اظهار کرد: این تاییدیه های ایمنی به این مطالعه اجازه می دهد تا به سرعت به آزمایشات بالینی انسانی منتقل گردد.

وی گفت: داده های ارائه شده در این مطالعه نشان می دهد که می توان از MSPهای مناسب برای درمان چاقی و دیابت در انسان استفاده کرد، به ویژه هنگامی که تعیینات ایمنی عالی آنها را در نظر می گیریم. اکنون آزمایش های بالینی طراحی شده و در حال اجرا است.

این مطالعه در مجله Nanomedicine منتشر شده است.