پدیده شگفت انگیز نجومی که از ترکیب 2 کهکشان رخ می دهد - وبلاگ عینک آفتابی مردانه

به گزارش وبلاگ عینک آفتابی مردانه، رنگ های متفاوت ساطع شده از کهکشان ها بیانگر طول عمر ستاره های درون آن هاست که در این گزارش قصد داریم دو نوع از کهکشان ها را توصیف کنیم.

به گزارش خبرنگار ، ترکیب ستاره ها و بقایای آنها در کنار گاز و گرد و غبار به تشکیل کهکشان ها منجر شده است؛کهکشان هایی که بر اساس شکل و ساختار هندسی تقسیم شده و نور متفاوت آنها حاصل جوان یا پیر بودن ستاره های درونشان است.

در این گزارش قصد داریم دو نوع دیگر از کهکشان ها را توصیف کنیم.

کهکشان های بیضوی

این دسته از کهکشان ها با اشکال متقارن بیضی و کروی خود درخشندگی یکنواختی دارند. نور مرکزی این دسته از کهکشان ها بسیار شدید است، اما با حرکت به سمت لبه ها از شدت آن کاسته می گردد. تا جایی که ستاره شناسان تشخیص داده اند، کهکشان های بیضی شکل با سرعتی بسیار کمتر از کهکشان های مارپیچ در گردش بوده و یا اصلا حرکت نمی نمایند.

به نظر می رسد ستارگان درون این کهکشان ها در مدار های تصادفی در گردشند و در رده بندی هابل، بر اساس نمای ظاهری به 8 دسته تقسیم می شوند. کلاس E0 برای کهکشان های با شکل دایروی تا کلاس E7 برای کهکشان های بسیار کشیده است. این تقسیم بندی نه براساس تمایز فیزیکی، بلکه بر مبنای تمایز هندسی است. برخی از کهکشان های بیضوی با نمای خارجی تقریباٌ دایروی دیده می شوند، در حالی که برخی بسیار کشیده اند.

ستاره شناسان بر این باورند که ترکیب دو کهکشان همیشه یک کهکشان بیضوی شکل به وجود می آورد. این کهکشان ها به دلیل وجود مجموع ستارگان، دارای طیف هستند و ما با مطالعه طیف آن ها می توانیم اطلاعاتی از کهکشان ها به دست بیاوریم. کهکشان بیضوی، برخلاف کهکشان های دیگر که نور آبی از خود منعکس می نماید، زرد رنگ به نظر می رسد به دلیل اینکه شکل گیری ستارگان در این کهکشان متوقف شده است که در نتیجه تقریبا تمام نور آن ها از ستاره های غول سرخ که دارای طول عمر زیادی هستند، تأمین می گردد.

6 درصد کل کهکشان ها و کوچک ترین و بزرگ ترین کهکشان های کیهان، بیضوی هستند. عموماً از ستارگان پیر تشکیل شده دارای توده های گازی برای فراوری ستاره های جدید نیستند. بیشتر آن ها دارای سه محور هستند و اندازه هر یک از محور ها نیز متفاوت است

کهکشان بیضوی شکل و ابرغول IC 1101

کهکشان بی نظم

این کهکشان شکل مشخصی ندارد و سومین نوع اصلی کهکشان است. کهکشان بی نظم دارای تعداد زیادی ستاره جوان، گرد و غبار است و بیشترین نور آن ها از تعداد زیادی ستاره جوان و درخشان و ابر های نورانی گسیل می گردد. ترکیب ستاره ای کهکشان های بی نظم مانند کهکشان مارپیچی است، ولی بازو های مشخصی ندارند. همانند کهکشان مارپیچی می چرخند.

بهترین مثال قابل مشاهده از زمین برای این نوع کهکشان، ابر ماژلانی کوچک است. کهکشان های نامنظم را به دلیل عدم وجود ویژگی های هیچ نوع از دو نوع کهکشان های ذکر شده، نمی توان در آن دسته بندی ها جای داد.

ابر های ماژلانی شامل دو ابر کوچک وبزرگ در نیمکره جنوبی آسمان دو کهکشان نامنظم بوده واز نزدیکترین کهکشان ها به کهکشان راه شیری به حساب می آیند. ابر های ماژلانی از نوع کهکشان نامنظم هستند. دو کهکشان یعنی ابر بزرگ ماژلانی و ابر کوچک ماژلانی به افتخار ماژلان دریانورد پرتقالی نامیده شده اند.

تصویری از ابر ماژلانی بزرگ

تصویری از ابر ماژلانی کوچک و خوشه کروی NGC 362 سمت راست پایین تصویر و 47 توکان که بسیار درخشان تر در گوشه سمت چپ تصویر خودنمایی می نماید.

ابر بزرگ ماژلان (LMC) در فاصله حدود 160 هزار سال نوری از زمین با پهنای نزدیک به 15000 سال نوری، در صورت فلکی اژد ها واقع شده است. ابر ماژلانی کوچک حدود 200 هزار سال نوری از ما فاصله دارد و در راستای صورت فلکی توکان (از نیمکره جنوبی) قابل رویت است و از هزاران ستاره کوچک و بزرگ تشکیل می گردد.

ابر ماژلانی بزرگ (LMC) و ابر ماژلانی کوچک (SMC) هر 1500 میلیون سال یک بار به دور کهکشان راه شیری و هر 900 میلیون سال یک بار به دور یکدیگر می گردند.